ÖLÜM SEVİNMƏSİN QOY

(Sinif yoldaşlarımızdan Quliyev Namiq Adil oğlunun xatirəsinə)
Bu yaşda insan həyatı bir az daha dərin anlayır, amma dost itkisi yenə də ağır gəlir. Bu gün biz – bir vaxtlar bir sinifdə çiyin-çiyinə oturan yoldaşların hər biri – 66 yaşın astanasında dayanıb, qəm içindəyik.
Quliyev Namiq Adil oğlu... Bu ad bizə məktəb illərimizi xatırladır. Məktəbin qoxusunu, lövhədə yazılanları, ilk qiymət həyəcanlarını, yoldaşlıq duyğusunu. Sən o illərin bir parçası, xatirələrin içində yaşayan bir nəfər idin. İndi isə bu xatirələrin birində yoxsan... daha doğrusu, bədəncə yoxsan, amma ruhun, izlərin qalıb.
Sinifdə sənin yerin indi boşdur. Amma ürəklərimizdəki yerin daha da doludur – hörmətlə, sevgi ilə, həsrətlə doludur.
Səni zaman ala bilməz bizdən. Çünki biz sinif yoldaşı olmaq nə deməkdir, illərlə bir yerdə böyümək nədir – onu bilirik, onu yaşadıq.
Ölüm sevinməsin qoy. Çünki biz səni yaşadırıq – adınla, xatirələrinlə, dualarımızla.
Rahat yat, əziz Namiq.
Lerik şəhər 1 saylı tam orta məktəb,1976-nın buraxılışı,gələn il 50 illiyə hazırlaşırdıq. Sinif yoldaşların səni unutmayacaq...
“Sonnoqte.az rəhbərliyi və kollektivi olaraq, sinif yoldaşlarının dərdinə şərik olub, dərin hüzünlə başsağlığı veririk.” 
Mətndə səhv var? Onu siçanla seçin və Ctrl+Enter düyməsini basın.
Teqlər: